Nowości
Zdjęcia z lat 60. i 70.
Prezentujemy zestaw 30. zdjęć autorstwa pana Władysława Orłowskiego wykonanych w latach 60. i 70.
Rynek na przedwojennych pocztówkach
Prezentujemy kilkanaście pocztówek z kolekcji Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy.
Fotozagadka nr 50. Rozwiązanie
Ogromne archiwum negatywów jakie stworzył redaktor Władysław Orłowski wciąż kryje w sobie sporo zagadek. Dokładnie 15 z nich dzisiaj prezentujemy. Dlaczego 15? bo dokładnie 15 lat temu powstała strona Świdnica – moje miasto :)
Fotozagadka nr 49. Rozwiązanie
Zapraszamy na kolejną dziewiątą część fotozagadki z cyklu „Detale świdnickiej architektury”. Jak zawsze prosimy o podanie adresu budynku, kamienicy, nazwy kościoła oraz cmentarza, gdzie dany detal się znajduje. Ostatnie dwa zdjęcia przedstawiają malowidła, które widnieją na zewnętrznej ścianie jednej z zabytkowych willi. Twórca malunku na przykładzie wizerunków czterech skrybów w ciekawy sposób ukazał historię piśmiennictwa. Zdjęcie numer 15 przedstawia Indianina z Ameryki Południowej trzymającego w rękach pismo węzełkowe – kipu. Warto nadmienić, że jedno kipu mogło składać się nawet z 2000 sznurków. Drugą postacią jest Chińczyk piszący na kartce papieru. Papier został wynaleziony w Chinach około 105 roku n.e. Zdjęcie numer 16 przedstawia Egipcjanina przy pisaniu hieroglifów na papirusie. Egipskie hieroglify są jednym z najstarszych i najpiękniejszych systemów zapisu myśli ludzkich, było używane przez ponad 3000 lat. W szczytowym okresie swego rozwoju system ten posiadał około 800 znaków i mógł przekazać złożone treści. Ostatecznie wyszło z użycia dopiero w czasach Egiptu chrześcijańskiego. Czwartą postacią jest średniowieczny mnich z księgą i gęsim piórem, które służyło jako narzędzie pisarskie aż do XIX wieku. Symbolem średniowiecznej kultury był pergamin. Papier w Europie pojawił się stosunkowo późno bo dopiero w XII wieku. Sztukę jego wytwarzania przynieśli Arabowie podczas podboju Hiszpanii. W Polsce pierwszy młyn papierniczy powstał w Prądniku Czerwonym pod Krakowem około 1493 roku.
Świdnica w latach 50. i 60. XX wieku
Prezentujemy zestaw 21 zdjęć z przełomu lat 50. i 60. wykonanych w Świdnicy przez panią Danutę Kuraszkiewicz.
Drewniana konstrukcja szkieletowa ewangelickiego Kościoła Pokoju w Świdnicy ▪ Marian Twardowski
23 maja 1618 roku z okna Zamku Królewskiego na Hradczanach w Pradze podczas gwałtownej dyskusji zostało wyrzuconych dwóch cesarskich namiestników jako wyraz protestu przedstawicieli stanów czeskich przeciw naruszeniu swobód religijnych. To wydarzenie stało się bezpośrednią przyczyną niezwykle krwawego konfliktu między katolikami a protestantami, który przeszedł do historii pod nazwą wojny trzydziestoletniej (1618-1648). Po zawarciu pokoju westfalskiego 24 października 1648 roku w szczególnie trudnej sytuacji znaleźli się protestanci śląscy ponieważ na terenie Śląska cesarz Ferdynand III Habsburg (1608-1657) zastrzegł sobie większość praw odnoszących się do spraw wyznaniowych. W samym tylko księstwie świdnickim w latach 1653-1654 specjalne komisje cesarskie odebrały ewangelikom wszystkie kościoły. Dopiero w wyniku interwencji króla Szwecji Karola X Gustawa (1622-1660) uzyskali oni zgodę na wybudowanie po jednym kościele w stolicach trzech księstw dziedzicznych: Głogowie, Jaworze i Świdnicy. Ich budowa była jednak ograniczona kilkoma rygorystycznymi warunkami. Musiały być wzniesione własnym sumptem poza murami miasta. Czas trwania budowy każdej świątyni nie mógł przekroczyć jednego roku. Można było użyć wyłącznie pospolitych i nietrwałych materiałów takich jak drewno, słoma, glina i piasek. Następnym ograniczeniem był zakaz wznoszenia wież, w konsekwencji świątynie nie mogły mieć dzwonów. Nie zezwolono też na powstanie szkół parafialnych. Wszystkie trzy kościoły zostały wzniesione według projektu wrocławskiego architekta i inżyniera wojskowego Albrechta von Säbischa (1610-1688). Pierwszy zbudowany w Głogowie w latach 1652-1653 zawalił się podczas silnej wichury. Ponownie odbudowany, zwany „Bożą Strzechą”, spłonął w czasie pożaru miasta 13 maja 1758 roku. Dwa pozostałe, w Jaworze pod wezwaniem Świętego Ducha wzniesiony w latach 1654-1655 oraz w Świdnicy pod wezwaniem Świętej Trójcy powstały w latach 1656-1657, istnieją do dziś. Kościół w Świdnicy uważany jest za największą drewnianą świątynię w Europie. Jego konstrukcja szkieletowa stanowi niezwykły przykład ogromnych możliwości budowlanych i plastycznych tkwiących w drewnie, a unikalna forma architektoniczna jest dla mnie fascynującym motywem, jaki od wielu lat uwieczniam na fotografiach. Kolejnym rezultatem moich zainteresowań i dociekań jest przedstawione poniżej kalendarium restauracji drewnianej konstrukcji szkieletowej Kościoła Pokoju.
